პირველი მატარებელი-ორთქმავალი რომ გამოიგონეს, მაშინ ადგილობრივ პრესაში წერდნენ, რომ მეორედ მოსვლა იყო დაწყებული და ეშმაკს “რკინის მანქანის” ფორმა ჰქონდა. ასევე მითქმა-მოთქმა იყო, რომ ამ ორთქლმავალში (რომელიც ავითარებდა 12 კმ-სთ სიჩქარეს მაქსიმუმ) ადამიანებს წნევა იმდენად ემატებოდათ, ადამიანი ვერ უძლებდა და სკდებოდა; რომ ეს იყო კაცობრიობის წინააღმდეგ მოგონილი და ა.შ. ზოგჯერ ეს ამბავი მახსენდება ID ბარათებთან დაკავშირებით. მართალია, სხვა ტექნოლოგიურ სიახლეებს ადვილად ავუღეთ ალღო, მაგრამ პირადობის მოწმობები ბევრად რთული თემა გახდა. ამ ბარათების მიუღებლობის მოტივაციას საზოგადოების ორივე მხარე თავის არგუმენტებს უპირისპირებს, ერთი მხარე წმინდანთა წინასწარმეტყველებას იშველიებს საფუძველად, მეორე მხარე კი თანამედროვე ტექნიკურ პროგრესს და დროითი მოთხოვნის პროდუქტების აუცილებლობას.
საზოგადოებაში ერთნი მეორეებს უწოდებენ „ბნელს“ და მეორენი პირველებს. დაპირისპირების კერას შეხედულებათა სხვადასხვაობა ქმნის. არსებობს მოსაზრება, რომლის მიხედვითაც, მიკროჩიპი ჩვეულებრივი თანამედროვე ტექნიკური საშუალებაა, რომელიც ინფორმაციას იანხავს, მისი გამოყენება ისედაც ფართოდ ხდება დღეს, მაგალითად მობილური კომუნიკაციების სისტემებში, საბანკო პროდუქტებში და ა.შ. ამდენად, ტექნიკური ცვლილება, ეს ითვლება სტანდარტად და საზოგადოების მოცემული ნაწილი მიიჩნევს, რომ მას ყველა უნდა ემორჩილებოდეს. ასევე არსებობს მოსაზრება, რომ ბარათების საწინააღმდეგო შეხედულებების მქონე ადამიანები საფუძვლად წმინდანთა წინასწარმეტყველებას იღებენ და ამას გარდა, თვლიან რომ 100 000 ადამიანს არ უნდა დავაძალოთ ხელოვნურად ამის მიღება, რადგან ეს მათ უფლებებს შელახავს (ცნობილია, რომ 100 000 ხელმოწერა ალტერნატიული საბუთისათვის უკვე შეგროვებულია). ამის პარალელურად, ცნობილია სინოდის პოზიციაც, რომლის მიხედვითაც ID ბარათები საშიშროებას არ წარმოადგენს, ეს წერია ოფიციალურ განჩინებაში.
ამ პროცესში ერთმანეთს უპირისპირდება სახელმწიფო სექტორის ინტერესები, უმრავლესობის ინტერესები და უმცირესობის ინტერესები. რა ქმედება შეიძლება გახდეს გამოსავალი? Continue reading